Şəhidlər haqqında inşa
Şəhidlik müqəddəs məqsəd üçün həyatını verməkdir. Bizim üçün din, vətən, torpaq, şərəf kimi anlayışlar müqəddəsdir və bu müqəddəs dəyərlərimizə hər hansı səbəblə zərər verəcək , dil uzadacaq kimsələrə heç çəkinmədən müharibə edər, lazım gələrsə canımızı verərik.
Şəhidlərə aid inşa nümunəsi
Şəhidlik dinimizə görə ən yüksək mərtəbələrdən biridir. Bu sıraya çatan cənnətlə mükafatlandırılır. dəyərlər üçün cəsarətlə mübarizə İslam iman insanların şərbət şəhid içmək tərəddüd heç Ona görə ki, onlar müqəddəs sayılır. Biz şəhidlərimizin qanı ilə yuyulan bu torpaqda yaşayırıq. Bu gün biz bu torpaqlarda sərbəst hərəkət edib xoşbəxt bir şəkildə yaşayırıqsa, bizlər üçün ölümə qorxusuz getmiş şəhidlərimizin sayəsindədir.
Onlar vətən deyincə gözləri heçbir şeyi görməyən, geridə buraxdıqlarını düşünmədən öncə vətən deyən möhtəşəm insanlardır. Ölkəmiz çox döyüşlərə girib , bu döyüşlərin bəzilərində məğlub olub bəzilərində qalib gəlmişik.Məğlub etdiyimiz və məğlub olduğumuz müharibələr də bir çox vətən övladı qadın, kişi, uşaq… və başqaları üçün şəhid olmuş, o müqəddəs mərtəbəyə çatmışdır. Qurtuluş savaşında xalqımız vətəni üçün küçələrə tökülmüş, yeni doğulmuş körpəsini evdə qoyan qəhrəman qadınlarımız, bəziləri xəstə anasını, bəziləri xəstə atasını evdə qoyub vətən uğrunda şəhid olub.
Bu yüksəkliyə ucalan insanlar ölmürlər, əksinə ölümləri ilə bir əbədilik qazanırlar. Xalq şairi Bəxtiyar Vahabzadə şəhidləri belə vəsf etmişdir:
…Qatil gülləsinə qurban gedirkən,
Gözünü sabaha dikdi şəhidlər!
Üçrəngli bayrağı öz qanlarıyla,
Vətən göylərinə çəkdi şəhidlər.
Bu gün Azərbaycan xalqının qürur hissi keçirməyə, başını uca tutmağa tam mənəvi haqqı var. 1990-cı ilin qanlı 20 Yanvar gecəsində, Dağlıq Qarabağ uğrunda gedən döyüşlərdə xalqımızın yüzlərce igid övladı uca şəhidlik zirvəsinə yüksəlmişdir. Gültəkin Əsgərova, Ülvi Bünyadzadə, Koroğlu Rəhimov, Çingiz Mustafayev, Salatın Əsgərova… Bu siyahı çox uzundur. Azərbaycanın müstəqilliyi, torpaqlarımızın toxunulmazlığı uğrunda canlarını fəda etmiş şəhidləri müqəddəs bir amal birləşdirirdi: «Biz gəldi-gedərik, təki Vətən yaşasın!». Bu amalla yaşayan insanlar 1990-cı ilin qanlı 20 Yanvar gecəsində təpədən dırnağadək silahlanmış düşmən qoşunlarının qarşısından geri çəkilmədilər, misli görünməmiş iradə, yenilməzlik nümayiş etdirdilər.
Bəzi xalqların tarixlərinə nəzər saldıqda onların yüz illər boyu həmişə əsarətdə olduqlarını görür və oxuyuruq. Bizim kimi millətlərə zidd olan bu vəziyyət çox maraqlıdır. Yüz illərdir əsarətdə olan, düşmənin zəifləyəcəyini və daim başqa bir güc tərəfindən qovulmasını gözləyən, mandat və himayə altına alınan ölkələrin olduğunu görmək insanı kədərləndirir. Təbii ki, biz bəşəriyyətin sonsuz gülünc ambisiyaları ucbatından aparılan müharibələri müdafiə etmirik, amma vətən təhlükədədirsə və vətəni müdafiə etmək lazımdırsa, bu bir həqiqətdir ki, gözə – göz dişə-dişə mübarizə aparmaq lazımdır.
Böyüməkdə olan nəslin təlim-tərbiyə aldığı bir çox məktəbin adı şəhidlərimizin adını daşıyır. Onlarca küçə, park şəhid bacı və qardaşlarımızın adını daşıyır, yolların kənarlarında , məhəllələrdə, gediş-gəliş gur olan yerlərdə onların xatirəsinə ehsan bulaqları tikilib, gənc ailələrdə yurdumuzun neçə-neçə neçə Çingizi, Əlifi, Koroğlusu, Azəri böyüyür…
